Er was eens een tijd waarin ik een heel jaar op reis was, ver weg van vrienden en familie. Onderweg zag ik vele mensen die straalden van geluk zonder dat ze een auto, speelgoed, geld voor restaurantbezoeken, hoge hakken of videospelletjes hadden. En al wat ik wou, was dat innerlijke, gratis geluk zien te vinden dat volledig onafhankelijk leek te zijn van materiële zaken.
2020 dwong ons om even halt te houden en naar onze levenswijze te kijken, wie we zijn, wat we geworden zijn, om wat en wie we geven, wat of wie we missen in lockdown tijden. Vaak beseffen we niet wat we hebben totdat we het kwijt zijn.
Zo bevond ik me op een Kerstdag op het eiland Utila, Honduras. Mijn doel was om hier mijn diploma reddingsduiker te behalen. Maar bij aankomst scheurde mijn trommelvlies tijdens de landing waardoor ik niet kon duiken en ook geen vlucht kon nemen naar andere oorden of naar huis. Een hele maand zat ik op dit eiland met regelmatige bezoekjes aan de lokale praktijk van dokter John with no T-shirt on, de enige dokter op het eiland. Ik begreep niet waarom ik er een spuit in mijn achterwerk kreeg, noch was ik verbaasd dat mijn trommelvlies hier niet van genas. Het was echter daar, tijdens die saaie weken van niets kunnen doen dat ik in een schriftje mijn eerste ideeën en visie noteerde waaruit later YŪGEN tours zou groeien.
Omwille van verschillende redenen herinnert 2020 me aan die tijd waarin ik vast zat op dit duikerseiland, hoe ik me eerst in zelfbeklag wentelde omdat alles fout liep maar hoe het uiteindelijk het jaar werd waarin ik besloot om mijn zoektocht naar geluk te delen, memorabele ervaringen aan te bieden en eindelijk echt mijn dromen na te jagen.
Die Kerst op Utila, liep ik me eenzaam af te vragen hoe mijn familie en vrienden gezellig thuis aan het vieren zouden zijn, toen ik enkele lokale kinderen zag zandmannen maken op het strand. Je had hun trotse gezichtjes moeten zien toen ik vroeg of ik een foto mocht nemen van hun prachtige creaties. Deze kinderen hadden geen idee dat zij die dag mijn zilveren randje waren, noch dat ze me een waardevolle les schonken: als er geen sneeuw is, geen geschenken, geen feestmaal, geen vrienden of familie, geen…op Kerstdag ( of eender welke dag) , bouw dan je sneeuwman uit zand en wees er de gelukkigste persoon ter wereld mee!
2020 heeft ons vele lessen geschonken, van nieuwe inzichten in nederigheid tot ongekende veerkracht. Wat 2021 ook mag brengen, wees altijd bereid om de zilveren randjes te willen zien, je dromen aan te passen, obstakels te overwinnen en je glimlach te delen met anderen ( of je fonkelende oogjes als we een masker moeten dragen).
Reacties
Heeft u vragen of suggesties? Laat hieronder een boodschap achter.